15 Temmuz 2009

Batsın bu dünya

Benim en iyi arkadaşım annem. Bütün gün beraberiz. Ona o kadar çok alıştım ki yanımdan gittiğini gördüğüm anda moralim sıfıra iniyor. Beni bırakıp uzaklara gittiğini sanıyorum; hemen ağlıyorum, hemen. Ağladığımı görsün ki gitmesin... Çoğunlukla da işe yarıyor. Gitmekten vazgeçip benimle ilgilenmeye devam ediyor. Böyle olunca da benimle ilgilenmekten başka bir iş yapamıyor.

Bu öğleden sonra da birlikte banyomuzu yaptık. Banyodan sonra annem beni bir güzel yağladı, kulaklarımı temizledi, saçımı taradı, bezimi bağlayıp temiz ciciler giydirdi. Beni oyun parkıma bıraktı ve saçını taramaya gitti. Hemen ağladım tabii... "Annecim, saçımı tarayıp hemen alacağım seni, sen oyuncaklarınla oyna..." dedi.Odadan çıkar çıkmaz moralim bozuldu. "Batsın bu dünya!" dedim ve kendimi atmaya karar verdim. Annem yanımdan gideli henüz 3 sn. olmamıştı ki "Ciyaaaaak!!!" diye bir ses duyunca koşarak odaya döndü ve beni resimdeki halde buldu. Böylece hayatımda ilk kez düşmüş oldum. Kafayı yere vurdum ama birşey olmadı. Tek istediğim annemin ilgisiydi, onu da aldım. Bol bol sarıldı, öptü beni. Bu arada öğrendim ki 15 cm'den atlayınca birşey olmuyormuş. Annem ve babam çözemediler, sizce nasıl bu şekilde uçmuş olabilirim?

Bu arada biz bebeklerin bıngıldakları henüz kapanmadığı için düşe kalka büyümemizde hiç bir sakınca yok. Eğer 1,5 mt'nin üzerinden düştüysek, düşer düşmez ağlamadıysak, düştükten sonra gözlerimizi odaklayamıyor, kollarımızı ve ayaklarımızı eskisi gibi koordine edemiyorsak bir doktora görünmekte fayda var.

2 yorum:

  1. Ela'cım çok geçmişler olsun, sen biraz anneye müsade et te, senin mamamla, odanla, kıyafetlerinle de ilgilensin. Bak ben tanığım biliyorsun senden başka önceliği yok.
    Aman baban okumaz inşallah bunu :)

    YanıtlaSil
  2. Farketmez, okusun. Babamın da benden başka önceliği olmadığı için birşey olmaz. Bu durumda en kazançlı benim. Herkes en çok beni seviyor! :))

    YanıtlaSil