20 Ağustos 2009

5 aylık oldum

5 ay önce yine böyle bir kupa maçı gecesinde... Bir anda gelmeye karar verdim! Bizimkilerin dediğine göre zaman çabuk geçiyormuş. Yooo gayet normal geçiyor ama neyse, bozmuyorum onları.

Geçtiğimiz ay en çok severek yaptığım şey başımdan destek alarak yatakta dolaşmaktı. İnsan küçük olunca yatak kocaman geliyor tabii. Başımın üzerinde kalkıp popomu da havaya dikince önce 90, sonra 180, nihayetinde 360 derece dönerek hareketimi tamamlıyorum. Yatağımda güvenliğimi tehlikeye atmayacak minik oyuncaklar var. Onların peşindeyim. Uyandığımda bizimkiler hala uyuyor olduğundan uyanmalarını beklerken yatağımda kendi kendime oyuncaklarımla oynuyorum.

Gündüzleri sürekli oturmak işime gelmiyor. Hareket istiyorum. Annem de yere çarşaf serip beni salıyor üzerine. Debelenip duruyorum. Bu sayede spor yapmış oluyorum, kaslarım gelişiyor. Annem bugün bir blogda okumuş, blogger övünerek oğlunun 6,5 aylıkken kurbağalamaya başladığını yazmış. Bunu söylemek istemezdim ama arkadaşım geç kalmış. Ben 4 aylık olduğumdan beri kurbağalıyorum. Benden size tavsiye, annelerinize söyleyin sizi sürekli ana kucağında oturtmasın.5. ayımda başardığım bir diğer konu ise kendi kendime uyumak. Başka bir gün uyku konusunu ayrıntılı olarak yazacağım. Çeşitli evrelerden geçerek bugüne geldim. Sonuç; duşumu alıyorum, sütümü içiyorum, 8:30'da kendi kendime uyumaya hazır şekilde yatağıma yatıyorum.

Annemle oynamayı çok sevdiğim bir oyun var: Dijital çerçevede dönen resimlere bakıp resimdekilerin adını söylemek. O kadar hoşuma gidiyor ki... Bir konuşmaya başlasam da sizlere isminizle seslenebilsem. Şu an hepinizi tanıyorum ama isminizi söyleyemiyorum.

Konuşmak istiyorum ama ağzımdan sadece "Eee-eee" ve "In-ge" heceleri dökülüyor.

Her gün birkaç adım attığımı yazmıştım daha önce. Adımlarımı artık daha bilinçli ve güçlü atıyorum. Ah bir de yardımsız yürüyebilsem...

Benimle konuşmak için yaklaşanlara uzanıp yüzlerine dokunuyorum. Ellerimle yüzlerini keşfediyorum. O sırada karşı taraftan garip sesler ve mimikler gelirse değmeyin keyfime!

Bir diğer favorim aynaya bakmak. Çok eğleniyorum, kendime gülücükler atıyorum.

Biberonumu kendim tutup sütümü içiyorum.

Maalesef artık annemin benim bir uzantım olmadığını öğrendim. Yanımdan ayrılmak için arkasını döndüğü anda başlıyorum ağlamaya. Beni bırakıp gideceğini zannedip korkuyorum, en kısa zamanda bunu üzerimden atmam lazım.

Annem ve babam dışındaki herkesi yabancılamaya başladım. Bu da biraz erken oldu. Normalde bebekler 7. ay civarı yabancılamaya başlarmış. Benimle iyi geçinmek istiyorsanız görür görmez üzerime atlamayın. Önce biraz uzaktan bakışalım, bana şirinlik yapın, ilgimi çekin. Benimle aynı seviyeye inip tatlı tatlı konuşun. Biliyorum beni çok seviyorsunuz, görür görmez kucağınıza almak istiyorsunuz ama önce benim iznimi almanız lazım. Kusura bakmayın ama sokakta gördüğünüz biri üzerinize atlayıp sarılsa siz de korkup ağlarsınız. :)

2 yorum:

  1. ela,cım güzel kızım,annenin yazdıklarını okuyorum gönderdiğin resimleri takip ediyorum gelişmeni ve büyümeni ilgiyle merakla izliyorum.akşam anneannene hepsini tek tek anlatıyorum heyecanla dinleyip çok mutlu oluyor.güzel kızım biz seni çok seviyoruz ve çok özledik.

    YanıtlaSil
  2. Dedecim, ben de sizi çok özledim. Kavuşmamıza az kaldı. Bekleyin, geliyorum :)

    YanıtlaSil