Dayım kırk yılda bir benden birşey istemiş, almaz mıyım, alırım tabii. Sıra vardır belki diye sabahtan gittim stada. Taksici "Ben sizi beklerim küçük hanım." dedi, hemencik alıp geldim, aynı taksiyle eve döndüm. Dayıcım, bak işte kombinen hazır, görevi başarıyla tamamladım.
Babamın kombinesini de ben almıştım. Artık bu konuda profesyonel oldum diyebilirim.Doğruyu söylemek gerekirse İnönü Stadı'nın yeri çok güzel ama bizim Ali Sami Yen cehennemi bir başka. İnanın kendi takımım diye söylemiyorum. Renkleri yüzünden herhalde... Siyah-Beyaz nerdeee, ateş gibi Sarı-Kırmızı nerde? Şükrü Saraçoğlu'nu da gördüm dışardan. Karşıya doktoruma giderken önünden geçiyoruz. İçini anlata anlata bitiremiyorlar ama o dışarıdaki koku yok mu? İğrenç!
Bu arada daha önce bahsetmiştim, dayım ve dedelerim Beşiktaşlı. Beni BJK formasıyla görecekleri günün hayaliyle yaşıyorlar. Bunun için her fırsatı değerlendiriyorlar. Örneğin Celal dedem geçenlerde bize maç seyretmeye geldiğinde beni kucağına alıp BJK t-shirt'üyle fotoğraf çektirmek istedi. Bir türlü güzel fotoğraf veremedim, elimde değil. Bu renkler bana hiç gitmiyor...
Sizleri üzmek istemem ama ben gerçekten Galatasaraylıyım. Gelin, maçları bizde birlikte seyredelim, yavru aslan kükrediği zaman da sakın şaşırmayın. :)
Şeker hakkat siyah beyaz pek açmamış seni sen bildiğin yoldan şaşma. Bu arada seneye senin kombine alma uzmanlığından faydalanabilirim :)
YanıtlaSilEla'cım bu yorum sana değil, Celal dede'ne ve dayına. Dedesi, dayısı, şunnacık çocuğu nasıl da etkiliyorlar yazdıkları ile değil mi? Ben hastanede doğduğu gün görmüştüm Ela'yı, siyah-beyaz'ın yakışacağı o zamandan belli idi. Her türlü desteği veririm :)
YanıtlaSilne kadar büyümüş görmeyeli, saçlar çıkmış:))))
YanıtlaSil