Yatağımın kademesi alçaldı

Bu aralar huysuzluğum üzerimde. Uyku uyumuyorum, hiçbir düzenim kalmadı. Hep mızıldıyorum. Dün gece de sürekli uyanıp ağladım. Sabah yine 5:30'da kalktım. Annem hastaydı, dinlenmesi lazımdı ve daha fazla uykusuzluğa dayanamayacaktı. Babam kendini feda etti ve beni alıp içeri götürdü. 7:30'da annem kalktı ve beni aldı. Böylece babam uyudu. Annem kahvaltımı yaptırıp beni dışarı çıkardı. 11'de eve geldik, babamı uyandırdık. Öğleden sonra babam beni parka götürdü, annem evde kalıp 1 saat uyudu. Bütün haftasonumuz böyle nöbetleşerek geçti.

Bir yere tutunup da kendi kendime ayağa kalktığımdan beri bizimkiler diken üstünde. Sabahları onlardan önce uyanıp sessiz sessiz yatağımda oynuyordum. Ayağa kalkabildiğim için olur da aşağı da inmeyi denerim korkusuyla rahat bir gece uykusu uyuyamadılar. Yatağın kademesini indirmek gerekiyordu, çok kolay bir iş değildi, iş dönüşü yorgun argın gecenin bir saati yatak montajıyla uğraşılamazdı. Dolayısıyla görev haftasonuna kaldı.

Doğru düzgün uyuyamama, sersem gibi kafayla nöbet tuta tuta akşam oldu. Yatak kademesi ayarlamaya bir türlü sıra gelmedi. Baktılar ki gün bitti, bir hafta daha böyle diken üstünde geçmez, geçtiler işin başına. Marangozlar çalışırken ben kitap okudum. Yatağın kademesi alçalınca artık kendimi aşağı atma tehlikesi kalmadı. Bu sefer de yatağa konurken uyanma problemi başladı. Aaah ah! Nerede o eski 8'de yatıp kendi kendine uyuyup 6'da uyanan Ela?