25 Kasım 2009

Bizimkilerin hayatında neleri değiştirdim

Bebek sahibi olmaya karar vermek, sonunda da amaca ulaşmak çok kolay olmasa gerek. "Bir lokma-bir hırka" şeklinde yaşayabilecekken minicik bir bedenin sorumluluğunun kendi ellerinde olduğunu bilmek ebeveynler için kim bilir ne kadar ağırdır?

Valla ben mutlu-mesut yaşıyorum. Seviliyorum, ilgi görüyorum, kişiliğimin gelişmesi için destekleniyorum, sağlıklıyım, olabildiğince kendi minik ayaklarımın üzerinde durabiliyorum... Hayat bana güzel!

Peki annem ve babam? Olaya bir de onların gözünden bakalım mı? :)

- Uykusuzluğa alışmak: Annemin karnında büyüdükçe ve yerim bana dar geldikçe pıtır pıtır hareket etmeye başladım. Bir sağa dönüyordum, bir sola. Annem gündüzleri hareket halinde olduğundan, bu da bana beşikte yatıyormuş hissi verdiğinden mışıl mışıl uyuyordum. Gece olup da yattığı zaman benim uyanma vaktim geliyordu. Pıtır pıtır... Sağa sola... Annem nasıl uyusun?

Doğduktan sonra uyumayanlar kervanına babamı da ekledim. İlk zamanlarda annem mümkün olduğunca babamı uyandırmamaya çalışıyordu. Sonraları kendi başına halledemeyeceği performansta kaka yaptığımda ya da benimle baş edemediğinde babamı da kaldırmaya başladık.

Son günlerdeyse gece uyandım mı sadece babamı istiyorum. Annemin memeleri var, kucağında rahat yatamıyorum. Babamın koynunaysa rahat rahat kıvrılabiliyorum. Bana şarkılar söylüyor, gezidiriyor. Ohh ne rahat!

- Gezmeye ara vermek: Mekanlarda sigara içildiği için annem hamileyken gezmeye ara vermişlerdi zaten. Ben doğduktan sonra ise 8 ayda sadece 2 kere başbaşa yemeğe çıkabildiler. Gündüzleri beni de dahil edebildikleri aktivitelere mutlaka katılıyorlar, zaten blog'umdan da ne kadar gezdiğimiz ortada. Ama iş bara gitmeye, yurtdışına çıkmaya gelince performans düşüklüğü bu noktada hissediliyor. Henüz meme emdiğim için beni bırakıp gitmiyorlar. Geçenlerde aralarında konuşurlarken kulak misafiri oldum, yazın bir Cote d'Azur turu planlıyorlar sanırım. Bana ne bana ne ben de giderim onlarla!

- Benim canım acıyınca benden çok üzülmek: Bu da çok ilginç bir durum. Konuşamadığım için derdimi anlatamıyorum, tabii onlar da neye ağladığımı bilmiyorlar. Ben ağladıkça onların içi parçalanıyor. Hoş, neden ağladığımı bilseler de içleri parçalanmaya devam edecek...

- "Anne/Baba olunca anlarsın"deyişinin anlam kazanması: Bu benim de hayatım boyunca duyacağım bir söz. Bizimkilerin dediğine göre gerçekten böyle oluyormuş. :)

- Kendilerine ve birbirlerine daha az vakit ayırmak: Bizimkiler kadar birbirine düşkün bir çift için çok zor olsa gerek. Ben o kadar çok vakitlerini alıyorum ki, geriye sadece uyumak için zaman kalıyor. Yeni yeni eski hallerine dönmeye başladılar. 8 ay sonra!!!

- Çok sevdikleri arkadaşlarıyla görüşememek: Bu da bir önceki maddeyle paralel aslında. Boş zamanlarında uyudukları için ne kadar çok sevseler de arkadaşlarıyla daha az görüşür oldular.

- Sürprize alışmak: Benimle geçen bir hayat sürprizlere hazırlıklı olmak demek. Her günüm başka bir macera...

- Mutlu olmak için yeni nedenlere sahip olmak: Geğirmek, pırtlamak, kaka yapmak ya da işemek... Tabii sadece ben yaptığımda, yanlış anlaşılmasın :) Bunları ulu orta yapmak babam için hala yasak!

- Birini sınırsızca sevmek: Tabii ki beni!

- Güneşin ben uyandığımda doğması: Işığımla tüm evi aydınlatıyorum. Sabahın 5'inde!

- Bir karış kıyafete dünyanın parasını vermek: Bunu annem yapıyor daha çok, babam duysa kızar. Ama kendine almayarak denge kuruyor babacığım, merak etme.. :)

- Geç kalsalar da bir öpücük almadan evden çıkmamak: Kimbilir bütün gün beni ne kadar özlüyorlardır?

- Küçük şeylerden mutlu olmak: Kuaföre ya da maça gidebilmek, duş alabilmek, 15dk.lık şekerlemeler vb.

- Örnek olmaya çalışmak: Gördüğüm her davranışı kopyalama eğiliminde olduğumdan öğreneceğim, dolayısıyla taklit edeceğim davranışlarımda bizimkileri örnek alacağımdan bana iyi bir rol model olmaya çalışıyorlar.

Anneciğim&babacığım, hayatınızda şu an aklıma gelmeyen başka değişikliklere sebep olduysam yorum olarak ekleyebilirsiniz. Bunlar sadece benim gözlemlediklerim..

3 yorum:

  1. Canım benim senin varlığın herşeye bedel... Seni çok seviyoruz...

    YanıtlaSil
  2. Ela'cım babanın yorumuna katılmamak mümkün değil.Siz tanrının minik melekleri biz anne babaların en özel emanetlerisiniz.Bende mucizem için bunları yaşamayı özlemle bekliyorum. (laf aramızda uykusuzluk kısmı biraz ürkütücü geldi bi orta yolda anlaşabilsek keşke)
    DİLEK

    YanıtlaSil
  3. Dilekcim inşallah bebeğinizi sağlıkla kucağınıza alırsınız, ben de arkadaşımı sabırsızlıkla bekliyorum. Şimdiden gözünü fazla korkutmayayım.

    İsim düşündünüz mü? :)

    YanıtlaSil