Yine kaderde oto koltuğu almak yokmuş

Bugün niyetimiz gidip şu oto koltuğu meselesini halletmekti. Kahvaltıdan sonra her zamanki gibi biraz kestirdim, uyanınca babamla oynayıp öğle yemeğimi yiyip hazırlandım. Genelde cumartesi günleri kalabalık yerlere ve alışveriş mekanlarına gitmeyiz. Bu kuralımızı unutmuş bir şekilde yola çıktık ve evin önündeki yokuştan Fulya'ya inip orada kaldık. Baktık ki burada kalırsak bütün günü yiyeceğiz, hemen vazgeçip listedeki bir sonraki maddeye geçerek annemi doktora götürdük. O muayene olurken ben biraz açık havada dolaştım; çok güzel, güneşli bir gündü.

Eve gittiğimizde Yelda beni görmeye geldi. (Evet, annemi değil beni!) Ona yeni bisikletimi ve oyuncaklarımı gösterdim. O sırada annem Neslihan'la konuşmuş, onları bize davet etmiş. Yelda'nın işi vardı, kalamadı. Ben de arkadaşımı beklerken akşam yemeğimi yiyip duşumu aldım ki, geldiklerinde bu detaylarla vakit kaybetmeyeyim. Bu arada yemekte Aptamil'in bisküvili gece maması vardı, ilk defa tattım ve çok beğendim.

Uyku saatim yaklaşırken Ardalar geldi. Babam "17 kilo nasıl taşınır?" konulu hareketler yaptı. Kabul et babacığım, biraz zorlandın! :)Arda büyümüş ama birlikte oynayabilmemiz için biraz daha büyümesi lazım. Ona yılbaşı hediyesini verdim, umarım beğenmiştir. Babası gibi ağır bir kişik olduğundan Arda hediyeme pek bir yorum yapmadı.Uykum gelince herkese iyi geceler diyerek yatmaya gittim. Ben uyuduktan sonra Ayça ve Plamen de gelmiş ama maalesef onları göremedim.

Yarınki planımız elbette yine oto koltuğu almak. Bir de yılbaşı gecesi çok yaklaştı, henüz hediye alışverişimi tamamlayamadım. Yarın bitirmek zorundayım. Haydı hayırlısı...

Anneme ne oldu yahu?

Gayet net hatırlıyorum... Annem ve babam işten beraber döndüler. Annem bana gülümsedi, sarıldı. Ama sonra ortadan yok oldu! Beni yıkamadı, emzirmedi, uykuya yatırmadı. Bu ayımda bunamadım herhalde, gözlerimle gördüm eve geldiğini. Babam uyku sütümü verip beni yatağıma yatırdı ama sütümü içerken aklıma takıldı, uyuyamadım. Kalkıp anneme seslendim. Heceleri bağladığım için ağzımdan "Annenanannene" çıktı. Bunu duyan anneannem onu çağırdığımı zannedip koşarak geldi. Baktım annem gelmiyor ağlamaya başladım. Bu sefer de ağladığımı duyan babam koşarak geldi, annem yine gelmedi. Allah Allah bu işte bir iş var ama ne? Ağladım, ağladım, ağladım. Saatlerce ağladım. Babamla anneannemi şaşkına çevirdim. Sonra anneannemin kucağında gezerken uyuyakalmışım.

Meğer annem çok hastalandığı için ilgilenememiş benimle. Sabah uyandığında daha iyiydi, işe gitmeden gönlümü aldı. Ama haksız mıyım yani, bebekler annelerini görmeden uyuyabilir mi? Kendine dikkat et anneciğim. Bir daha hasta olma, tamam mı?

Kazançlı haftasonum

Cumartesi günü bir değişiklik yapalım dedik ve evden çıkmadık. İnanamadınız değil mi? Hiç tarzım değil halbuki.. Annem öğleden sonra ben uyurken kuaföre gitmiş, haberim olsaydı takılırdım peşine. Bir ara Yelda uğradı. Ne zamandır görüşmüyorduk, beni çok özlemiş. Gelirken bir de küçük hediye getirmiş. İşte bu hafta sonu kısmetim ilk bu hediye ile açıldı.Pazar günüm de cumartesi gibi geçmesin diye annem babamı dünden kandırdı. Babama kalsa bütün haftasonunu evde laptop-tv-koltuk üçgeninde geçirir. Ama annem ve ben buna izin vermiyoruz tabii ki. Bir haftasonumuz var canım, onda da evde mi oturacağız? Her neyse, benim şu oto koltuğu sorunsalına çözüm bulmak adına pazar Joker'e gideriz demiştik. Dediğimizi de yaptık. Önce Kanyon'a gidip Camper'a uğradık. Hepimiz birkaç çift ayakkabı beğenince ailecek ocağımıza incir ağacı dikmemek için bugünlük Camper'dan elimiz boş çıktık. Babam yaklaşık 1,5 saatini iPhone peşinde geçirdi. Babaannem babamla aynı yola baş koymak üzere kalkıp Kanyon'a geldi. Biz annemle ayrı dolaştık ve ilk kez Gap'e gitmedik. Bu konu beni epey düşündürdü ama Neslihan arayıp da Metrocity'de olduklarını söyleyince alelacele oraya giderken yolda unuttum gitti.

Metrocity'de Ardalarla buluştuk. Onlar Joker'i boşaltmışlar, dinlenmek için karşıdaki cafeye oturdular. Biz de araba koltuğu araştırmamızı sonlandırmak için içeri girdik. Annemin yaptığı araştırmaların sonucunda Römer'de karar kılmıştık. Görünce de en çok onu beğendik. Hatta denedim, çok rahattı. İlk gördüğümüz yerden almayalım, biraz piyasayı araştıralım diye düşündük. Babaannem bana ne zamandır bisiklet alacaktı, gelmişken onu attık sepete.Joker'de o kadar çok oyuncak vardı ki, hangisine bakacağımı şaşırdım. Babaannem beni atlıkarıncalara bindirdi, çok eğlendim.Neslihan bana diş hediyesi olarak oyuncak almış. Çok doğru bir seçim... Bayılıyorum böyle gürültülü şeylere.. :)Annemde de ikili pijama seti vardı. Migros'tan da %25 indirimli mamaları toplayınca, Metrocity'den elimiz kolumuz dolu çıktık. Herkes Metrocity'nin önündeki Noel Babalarla fotoğraf çektiriyordu. Ben de modaya uydum.Eve gelir gelmez ustalar bisikleti kurmaya girişti. Süreç biraz yorucu olsa da sonuç başarılıydı. Yeni bisikletimi çok sevdim! Büyüdüğüm zaman arkadaki parçayı çıkarıp kendi başıma bineceğim.