31 Mart 2010

Bizimkilere kavuştum!

Dün gece yine köpek havlamalarına uyandım. İçeriye seslendim ama anneannem geldi. Halbuki bu gece bizimkiler gelecekti, gündüz anneannem bana öyle söylemişti. Neden gelmediklerini merak ettim, bir türlü uyku tutmadı. O sırada odama annem girdi. Onu görünce o kadar mutlu oldum ki! Geleceğini söylemişti, geldi. Hemen kalkıp sarıldım anneme. Birlikte salona geçtik. Salonda babamı görünce mutluluğum ikiye katlandı! Yarım saat kadar oynadık, sonra da kaldığım yerden uykuma devam ettim.

Annemle gitmeden önce anlaşmıştık. Ben anneannem ve dedemi üzmeyecektim, annemler de 4 gün sonra döneceklerdi. Ben sözümü tuttum. Anneannem ve dedem de günlük rutinimin bozulmaması için çalıştılar. Hayatımda hiçbir değişiklik olmadı. Annem ve babamla oynayacağıma anneannem ve dedemle oynadım. 4 gün göz açıp kapayıncaya kadar geçti. Keyfim gayet yerindeydi.Bizimkiler beni büyümüş buldular. Dediklerine göre yürüyüşüm gelişmiş ve göbeğim biraz daha öne gitmiş. Bir de artık birşey isterken "ııııhhhhhhh" yerine "ııh-ıhh-ıhh" diyorum. Sürekli birşey istediğim için de bu ses kafa ütüleyici olabiliyor ama olsun beni her halimle seviyorlar! :))

2 yorum:

  1. ahh buluşma anı nasıl güzeldir ve nasıl duygulu..
    anneannesi iyi bakmıştır ona mutlaka..

    YanıtlaSil
  2. Uyku arasında görünce şaşırdı tabii. Ama çok da mutlu oldu. Anneannesi ve dedesi sagolsunlar, aklımız hiç burada kalmadı, biz de Madrid'de çok iyi vakit geçirdik .. :)

    YanıtlaSil