Annem yukarıdaki manzarayı görünce şoke oldu! "Kitaplar çok kıymetlidir, onlara asla zarar verilmez, gözümüz gibi bakılmalıdırlar......" diye uzun uzun anlattıktan sonra "Elacığım kim yaptı bunu?" diye sorunca "Baba" dedim. Annem daha da köpürdü. "Neeee? Baban mı yırttı kitabını? Ben bunun hesabını sormaz mıyım? Akşam gelsin de görsün!"
2 akşamdır yüreğim ağzımda bekliyorum. Artık unuttuğunu sanmıştım ki bu sabah yatakta babamın kucağında hoplarken elinde kitapla çıkageldi. "Babası niçin Ela'nın kitabını yırttın?" diye çıkıştı. Babam da gayet masum (ve tabii ki şaşkın) "Ama ben yırtmadım ki Ela yırttı, hatta elinden almasaydım diğer sayfaları da yırtacaktı." dedi.
O an yüzümü görmeliydiniz. Aslında hepimizin yüzünü görmeliydiniz. Ben inanılmaz mahçup oldum, çok utandım. Annem 16 aylık bir bebek yalan söyleyebildiği için şaşkın. Babam iftiraya uğradığı için şaşkın. Öylece kalakaldık! Yaptığım ortaya çıktığı için hemen oradan uzaklaşmak istedim, babamdan kaçtım. Annem beni kucağına alsın diye yalvardım, alınca da babama el sallayarak "Bye byeee!" dedim.
Annem davranışlarımın sonucundan memnun olmasam da doğruyu söylemem gerektiğini anlattı. Cesur olup yaptığımın arkasında durmam gerekiyormuş. "Merak etme, ben kitabını yapıştırırım ama sen de lütfen bundan sonra daha dikkatli ol." dedi. Neyseki bu ufak krizi kazasız belasız atlattık. Ben de birçok ders çıkarmış oldum...
hahahaaa zamane çocukları diye boşuna demiyorlar gerçi elacık daha bebek sayılır bu haliyle cinlik yapması ayrıca komik :))
YanıtlaSilsiz var ya siz mahvolmuşsunuz haberiniz yok :))
YanıtlaSilOlay mahalinden kaçmaya çalısmasını görmeniz lazımdı! :))
YanıtlaSil