Uyandığımda sesimi duyan babam odama geldi, sonra birlikte onların odasına gittik. Yorgan top gibi olmuştu, sanki altında saklanan bir şey vardı. Kaldırdım: Annem. "Hooley!". Çok sevindim, ikisine birden sarılıp durdum, gerçekten çok özlemişim.
Annem öğlene doğru tekrar uyudu, bir türlü kafasını kaldıramadı. Bu sefer gerçekten çok yorulmuşlar. Sesimi çıkarmadım, ben de uyudum. Bugün böyle uykulu/yorgun geçer artık, yarın eski formumuza kavuşuruz... :)
bence artik senin de minik abbas olma zamanin geldi :)) artik disneyland filan gezmeler baslasin :)))
YanıtlaSilAynen! Dün kahvaltıda annem sordu, "Bir sonraki gidişte bizimle gelmek ister misin?" diye. "Hıhı" diyerek başımı salladım. Bazı şartlar sıraladı; özellikle uzun uçak yolculukları boyunca sorun çıkarmamak gibi... Bir düşüneyim ne kadar uyum sağlayabileceğimi.. :)
YanıtlaSil