Projemin 5. gününde de sabaha karşı 3'te annemi çağırarak "Hemmen çişş!" dedim. Bu sefer uçarak geldi. Tuvalete koşup çişimi yaptım ve yatağıma dönüp uyudum.
Sabah 7:30'da uyandım. Sesimi duyan annem yine uçarak geldi. (Eskiden gelmezdi, yatakta biraz daha oyalanmam için beni kendi halime bırakırdı.) Tuvalete oturtmayı önerdi. "Hayıır!" diye itiraz ettim. "O zaman ben yüzümü yıkarken oturup bekle?" Yine aynı numaraya kandım ve su sesiyle havaya girip çişimi yaptım. Annem alkışlarken sticker'ımı istedim. Son zamanlarda unutmaya başlamıştı çünkü.
Daha sonra alıştırma külodu yerine bol pijama altı giydim.
11 civarı kar başladı. Aşağı inmeye karar verdik. Annem "Hemen çişini yap da giyinip inelim, bu kar uzun sürmez." dedi. "Tay duuma Ela'nı bedle!"* diye bağırarak tuvalete koştum. Kahvaltıda içtiğim 2 bardak sütü tuvalete bırakıp giyinmeye gittim.
Kar sözümü dinlemiş ve beni beklemişti. Sıkı sıkı giyindiğim için hiç üşümedim. Babam bugün işe taksiyle gitmiş. Otoparkta arabamızı görünce "Ela'nın! Ela'nın!" diyerek açmaya çalıştım ama anahtarı yanımızda yokmuş. Biz de 20 dk. kadar aşağıda yürüyüş yapıp eve çıktık. Maksat bezsiz ilk sokak deneyimini yaşamak...
Günün geri kalanında da hiç çiş kazam olmadı. Yatmadan önce tuvalete gitmek istedim. Çişimi yapıp öyle yattım. Yalnız bir kaka vukuatım var. Umarım yarın o da olmayacak. Çünkü annem öğlene doğru çıkıp akşam gelecek. Yani yarın baba-kız günü! Olley!
*Kar durma, Ela'yı bekle!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder