17 Şubat 2011

"Dendi yapiom"larım artık dayanılmaz bir hal almış

Annem öyle diyor... Sabrının sonuna gelmiş...

Aslında her işimi kendimin halledebileceğine beni inandıran (gazlayan) oydu. Şimdi neden sorun yaşadığımızı anlamıyorum. Benim içimde ne fırtınalar kopuyor haberi var mı acaba? Etraftaki herkese ve her şeye göre hala çok küçüğüm. Artık annemin bir parçası olmadığının çok iyi farkındayım. Kendimde dağları aşacak gücü bulabiliyorken annemden tamamen kopma fikri beni korkutuyor. Her şeyi yapabilecekmişim gibi geliyor. Yapamayınca moralim bozuluyor. Bir garibim yani şu aralar.

Annemi tüketen kendi işim olmayan işlere de burnumu sokup "Dendi yapiom!" diye atlamammış. Apartmana girişte şifreyi yazıp kapıyı açması lazım; hemen atlıyorum: "Dendi yapiom!" Asansöre binince düğmeye basması lazım: "Dendi yapiom!" Eve girmek için anahtarı yuvaya sokup çevirmesi lazım: "Dendi yapiom!" Ve minicik olduğumdan tüm bunları yapabilmem için beni kaldırması ve yapana kadar havada tutması lazım. Ne var, çok mu şey istiyorum? Dediğine göre bazı işleri ben yapamazmışım. Onları yapacak zaman gelecekmiş. Örneğin koluma saat takmak. Bazı işleri de büyükler yaparmış. Tuvaleti temizlemek gibi. Bazı işleri ben yapabilirmişim ama çok uzun sürüyormuş. Giyinmemi beklemek gibi. Ufak bir yardımla işim kolaylaşabilirmiş. Bana kalsa hiç giyinmem! Çıplak gezerim!

Evet bir de bu konu var. Beni giydirmek için mücadele. Kendi halime bırakıyorlar, yarım saat kadar çıplak geziyorum. "Tatlım hasta olacaksın, hadi!" cümlesini 23.867 kere duymuşumdur. Ama ben hayatımdan memnunum. Biraz anlayış lütfen!

Dışarıda anneme rahat vermediğim için cezalıyım biliyorsunuz. Salıdan beri evdeyiz. Dedem gelip parka çıkarmasa onu da bulamayacağım. Bugün çok sevdiğim parmak boyalarım piyasaya çıktı yine. Çok güzel resimler yaptım. Bu aktivitenin temizliği biraz vakit alıyor ama olsun.
Yemek zamanı dedem geldi. Birlikte tıkınıp parka indik. Dönünce de uyudum. Annem o ara havuçlu kek ve ekmek yapmış. Ne zamandır ekmek yapmak istiyordu ama gözünde büyüyordu. Bugün gereken cesareti bulmuş sanırım ki yapmış. Çok da güzel olmuş. Kek de harikaydı. Hatta bir de tahinli kurabiye yapacakmış ama sıkılıp başka güne bırakmış. Artık Komşu Fırın out, Sümer Fırın in! Hepinizi bekliyoruz... :)

2 yorum:

  1. Biz de sipariş verelim Sümer Fırın' a.. Bir portakallı kek lütfen :)))

    YanıtlaSil