Happy New Year!

Yılbaşı gecesi planımızı son dakika değiştirip Kostandof Şatosu'na gitmeye karar verdik. Hem de yatılı! Annem her koşulda hepimiz için gerekli olabilecek tüm teçhizatı akşamdan hazırlayıp arabaya yükletti. Sabah maniküre gittik. Dönüşte hindi ve mezeleri alıp eve geçtik. Öğle yemeği, banyo, uyuma, uyanma ve hazırlanma etapları tamamlandığında saat 16:15 olmuştu. "PidaPida" gelip bizi aldı. Babam da ofisten direkt oraya geldi.

Geçen yıl 19:30'da uyuduğum için bu yıl daha fazla dayanmaya kararlıydım. Öğle uykumu da tam aldığım için neşem yerindeydi.

Babam, Bürge ve Emre gelince ekip tamamlandı ve sofraya oturduk. Yine birbirinden lezzetli ve bol çeşitle süslenmiş bir yılbaşı sofrası kurulmuştu. Ben de elimden geldiğince her şeyden tattım. Ama en çok köfte ve patates yedim.

Uyku saatim yaklaştığından hediyemi yemekten sonra açtım. Büyük bir heyecanla paketi lime lime ettim.

İçinden çıkanı gördüğüm zaman ne yapacağımı şaşırdım. Dokunamadım bile! Heyecandan ellerim titredi. Bir şemsiyem olmasını çok istiyordum. Bu kırmızı Hello Kitty'li şemsiye beni tam kalbimden vurdu. Mükemmel bir seçim! "Ayçe" ve "PidaPida" çok teşekkür ederim! :)

Yeni yıla girdiğimizi görmem sanırım imkansız. Bu sene de 22'ye kadar dayanabildim. "Uyu saati" diyerek herkese el salladım ve bizim için hazırlanan balayı suitine geçtim. Gece alışık olmadığım seslerden birkaç kez uyansam da hemen tekrar uyudum.

Sabah normalden 1 saat fazla uyuyarak kıyak geçtiğim ev halkını teker teker uyandırıp yeni yılın ilk gününe neşeli bir başlangıç yapmalarını sağladım. "PidaPida" gidip harika kahvaltılıklar aldı. Özellikle simiti çok beğendim.

Kahvaltıdan sonra biraz daha oturduk, sonra da çocuklu aile olmanın getirdiği kargaşa ve yorgunluk genç çiftin gözünü korkutmasın diye onları baş başa bırakmaya karar verdik. Tüm eve yayılmış olan pılımızı pırtımızı topladık, bu güzel gece için teşekkür ederek Cihangir'e geçtik.

Babaannemin kardeşleri Bilir ve Perran Teyzeler de oradaydı. İlk önce "5" olarak kodladığım teyzenin adının "Bahar" olduğunu öğrendiğimden beri herkese "Bahar Teyze" diyordum. Bu teyzelerin adı "Bahar" değilmiş. Sürekli hatırlattılar. Bu sefer de önce "Bahar Teyze diil." dedikten sonra "Perran Teyze" demeye başladım. :) Olsun, sonuçta öğrendim ama değil mi?

Herkese mutlu, sağlıklı, sevdikleriyle birlikte geçirecekleri güzel bir 2011 diliyorum. :)