Benim annem, benimmm! Sadece benimmmm!

Anneannem 3 haftadır bizimleydi, Mahir dedem de ilk yılbaşımda ve diş buğdayımda yanımda olmak için gelmişti. Zaman çabucak geçti ve dönüş vakti geldi; dün gece onları İzmir'e uğurladık.

Herhalde nöbeti tekrar babaannem ve Celal dedem alır diye düşündüm ama sabah uyandığımda yanıma annem geldi. Hiçbir acelesi yoktu, üzerini değiştirmedi, sakin bir şekilde kahvaltımı hazırladı ve beni doyurdu. Diğer sabahlarda olduğu gibi Hacer Teyzem geldi, babamı işe uğurladık ama annem hala evdeydi. O kadar şaşırdım ki... Annem bundan sonra işe gitmeyeceğini, hep birlikte olacağımızı söyledi. İnanmak güç... Bu işin içinde birşey olmasın???

Neyse, madem annem evde ben de bunu sonuna kadar kullanmalıyım diye düşünerek sabah uykumu uyumadım. Her dakikamı annemle geçirmek istedim, yanımdan ayrıldığında "Eyvah! İşe mi gidiyor acaba??" diye düşünüp ağladım. Hepsinde de geri geldi. Aslında öğleden sonra da uyumayacaktım ama bütün gün oyun oynayınca yorgun düştüm ve uyuyakaldım. Uyandığımda annem yine yanımdaydı. Ne güzel şeymiş bu! :))