4 aylık oldum

Annemin okuduğu bir yazı üzerine bugün 4 aylık performansımızı değerlendirdik. Yazıda biz bebeklerin milyarlarca beyin hücresi ile doğduğu anlatılıyor. Doğumdan üç yaşına kadar bu hücreler arasında trilyonlarca bağlantı oluşuyor ve 3 yaşına kadar kullanılmayan beyin hücrelerimiz ölüyor. 3 yaşında kreşe başlayacağım, o zamana kadar ne kadar çok beyin hücresi kurtarırsak kar!

Bakalım ilk 4 ay yapmam gereken herşeyi yapmış mıyım?

1. Rahatlatıcı ve kaslarımı geliştirici masajlar aldım. Bol bol gerindim. Annemin karnında daracık yerde sıkışmıştım, gerine gerine açıldım.
2. Ailem benimle hep konuştu. Beni taşırken nereye gittiğimizi, neler gördüğümüzü, altımı değiştirirken ne yaptıklarını, nasıl bir evde yaşadığımızı bana anlattılar. Şimdiden kendi dilimde karşılık veriyorum ama pek anlaştığımız söylenemez. :))
3. İlk günden beri (hatta annemin karnındayken bile) benim için besteler yapıldı, şarkılar söylendi.
4. Bir sayfasında iki veya üç objeden fazlası bulunmayan basit resimli kitaplara bakmaya başladım.
5. Ailem bana sürekli gülümsedi. Böylece ben de mimikleri öğrendim, güler yüzlü bir bebek oldum.
6. Konsantrasyon sürem yarım saat olduğundan bana sürekli yeni şeyler sundular.
7. Başımı dik tutabildiğimden beri farklı pozisyonlarda oturttular. Böylece çevremi değişik açılardan gözlemleyebildim. Dizlerin üstünde göbek üstü uçuş pozisyonunda durmaya ayrı bir bayılıyorum.
8. Farklı sesler ilgimi çekiyor. Çeşit çeşit sesli oyuncak ve çıngırak aldılar.
9. Aynı şekilde elimde tuttuğum (ya da ağzıma soktuğum) objelerin farklı dokularda olmasına dikkat ettiler.
10. Beni hep gezdirdiler, her fırsatta temiz havaya çıkardılar, değişik yerlere götürdüler ve farklı ortamları tanıttılar.
11. Bana hep beni sevdiklerini söylediler.

11 üzerinden 11!!! Hepsini yapmışız. Bunların haricinde yaptıklarımız da şunlar:

1. Evimizde sürekli müzik dinleniyor. İngilizce, Fransızca, İtalyanca, Yunanca... Annem farklı dillerde şarkıları kulağıma mırıldanırken birbirimize sarılarak dansediyoruz.
2. Başardığım her yeni şeyde bolca "Bravo" ve "Aferin" alıyorum. Ailemin onayı benim için çok önemli, böylece doğru yolda olduğumu anlayabiliyorum.
3. Annemin ve babamın fotoğrafına bakarak "Anne" ve "Baba" diyor annem, hangisinin "Anne", hangisinin "Baba" olduğunu işaret ediyor.
4. Parmak ucumda 8-10 adım atıyorum, minik minik yürüme alıştırmaları yapıyorum.
5. İngilizce çocuk şarkıları dinliyorum. Annem büyüdüğüm zaman dil öğrenirken kulak aşinalığı yaratacağına inanıyor.

Günlük aktivitelerimiz ne kadar yoğun değil mi? Zaman ilerledikçe faydasını göreceğiz umarım. :)