Onlar uyumuyor da ben uyuyor muyum sanki? Tabii ki hayır! Gündüzleri toplasan 2-2,5 saatlik şekerlemelerim var. Ben de uykumu iyi alıyorum diyemem. Ama gelin görün ki bendeki mevcut enerji stoklarıyla hiç uyumasam da rahatlıkla 3-4 gün geçirebilirim.
Geçirdiğimiz en kötü gecenin ertesi gününde annem gündüz çok uyuyacağımdan gece yine uyumayacağımı, kötü bir döngüye girdiğimizi düşünmüştü. Ama yanıldı. Ertesi gün bomba gibiydim, yine 2 saat kadar uyudum. Maalesef aynı şeyi annem ve babam için söyleyemeyeceğim. Bir çeşit zombi hayatı yaşıyorlar.
İşte böyle uykusuz olduklarında gündüzleri benimle başetmeleri de zor oluyor. Hafta içi uyuyamayınca haftasonu için güzel hayaller kuruyorlar ama olmuyor. Bu nedenle bu haftasonu proaktif davranarak kolluk güçlerini devreye soktular.
Sabah yine erkenden kalkıp annemle klasik cumartesi rutinimizi uyguladık: 9'da manikür, sonrasında biraz dolaşıp temiz hava alma, market alışverişi, şekerleme ve 11 gibi eve varış.
Öğleden sonra ilk kolluk gücü olan Vural Family gelecekti. Annem ortalığı toparlayıp atıştıracak birşeyler hazırladı. O arada babam beni parka götürdü, ben uyuyunca eve geri getirdi. Uyandığımda kolluk güçleri devredeydi. Doruk, Funda ve Ertan benimle oynarken bizimkiler birazcık olsun nefes aldı. Oyun odamda yere oyuncaklarımı yaydık, döne döne, yuvarlana yuvarlana oynadık.
Doruk benim minik adımlar attığımı duymuş, gelirken bana ilk arabasını getirmiş. Artık evin içinde kendi kendime dolaşabileceğim.
Funda ve Ertan beni çok seviyorlar, biraraya geldiğimizde binlerce fotoğraf çekilme gibi bir adetimiz var. :) İşte onlardan biri:
İnşallah bir gün onların da benim gibi sağlıklı, mutlu, güzel bir kızları olur.Vurallardan sonraki kolluk gücü Hakan'dı. Hakan babamın üniversiteden arkadaşı. Annemin de kankisi ama doğumdan sonra eskisi kadar sık görüşemez oldular. Bu yüzden Hakan'ı blog'umu takip edenler ilk kez görecek. Kızarkadaşı Ece de gelecekti ama hastalandığı için gelemedi. Geçmiş olsun Ece! Artık sizi daha sık görmek istiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder