Sevgi kelebeği kuzenler

Sabah erkenden hazırlanıp doğru Bebek'e gittik. Dilekleri denize atıp kabul oldukları için teşekkür ettik ve açlıktan ölmemek için kahvaltı yapmak gerektiğini düşündük. Omlet, peynir, simit, domates ve salatalık olan tabağımı afiyetle silip süpürdüm. Biraz etrafı kolaçan edeyim derken Celal dedem geldi. Annem, dedem ve ben parka doğru yürüdük. Parktaki fıskiyelere hep uzaktan bakardım. Bu sefer yaklaşma şansım oldu ama bir yere kadar. Kıyafetim uygun olmadığı için annem izin vermese de başka bir zaman daha rahat bir kıyafetle geleceğimizin sözünü aldım.Şu çim irritasyonunu bir türlü yenemedim. O kımıl kımıl şeyler beni huylandırıyor. Mümkünse çimlere dokunmamayı tercih ediyorum. Düşmemek için çaba gösteriyorum.1 saat kadar parkta oyalandıktan sonra Zeynep'lere doğru yola çıktık. Zeynep benden 3 ay büyük olmasına rağmen aramızda inanılmaz bir uyum vardı. Birbirimize karşı çok kibardık. Zeynep bütün oyuncaklarını benimle paylaştı. Çok iyi anlaştık. Durup durup birbirimize sarıldık.Seda bizi sevgi kelebeği halinde görünce çok mutlu oldu. İçinde Zeynep'in birkaç ay sonra aramıza katılacak olan kardeşine de böyle sevecen yaklaşacağına dair umutlar yeşerdi.

Hava biraz serin olsa da hiç içeri girmedim, bahçede çimlerle aramı düzeltmeye çalıştım. Ve işte sonuç:Olay bitmiştir. Bu arada annemin yakalamaya çalıştığı bir poz vardı ki ben veremedim ama Zeynep fazlasıyla güzelini verdi zaten. :)

Bundan sonra daha sık biraraya gelmek ve Zeynep'lerin bahçesinin keyfini çıkarmak üzere sözleşip ayrıldık.