18 aylık oldum

Gelişimimle ilgili ay ay haber vermeyi uzun zaman önce bıraktım. En son 13 aylık olduğumda neler başarabildiğimi yazmışım. İlk yıl çok hızlı geçiyor ve atılan her adım, yapılan her faaliyet çok çok önemli... "Toddler" olduktan sonra artık başarılarım bizimkileri şaşırtmamaya başladı. Kendi kendime yürüyüp yemek yemem sanırım yeterli onlar için. Zaman bulmuşken blog'uma yazmakta fayda var çünkü yıllar sonra neyi ne zaman yaptığımı sorduğumda bizimkiler kesin hatırlamayacak, şimdiden unutmuşlardır bile! :)

• Son beş ayda ustası olduklarım: Oyuncakları bir yerden bir yere taşıma, sandalyeyi kucaklayıp pencerenin önüne götürdükten sonra tırmanıp parka bakma, geri geri yürüme, ayak ucuna basarak yürüme, kule yapma ve yıkma, tahta puzzle'ları yapma-bozma, legoları takma-sökme, kalem tutma ve karalama, dans etme, şarkı mırıldanma, bebeklerimi besleme ve giydirip soyma, çatal ve kaşık kullanarak kendimi besleme, biberonu bırakıp bardak kullanma, objelerin kullanım amaçlarını bilme ve uygulama (telefon, kumanda, ayakkabı çekeceği vs.), ev işlerine yardım etme, şişelerin ve kavanozların kapaklarını açıp kapatmak suretiyle içindekileri yerlere dökme, organlarımın vücudumdaki yerlerini gösterme, verilen talimatları yerine getirme (içeriden ceketini getirir misin? vs.), objelerin isimleri söylendiğinde parmakla gösterme, kutuları boşaltıp doldurma, kendime bir amaç edinip gidip onu gerçekleştirme (bebeğim ortalarda görünmüyor, gidip onu bulayım vs.), çorap ve pantolon çıkarma, merdiven çıkma, birkaç alternatif arasından seçim yapma.
• Üzerinde çalıştıklarım: Giyinme, t-shirt çıkarma, topu istediğim yere atıp isabet ettirme.
• Kendimi ifade etmek konusunda hiç sıkıntım yok. Belli başlı kelimeleri söylüyorum, bazılarını benzetiyorum, bazıları ise çok alakasız ama olsun sürekli aynı şekilde söylediğim için çevremdekiler öğreniyorlar.
• 12 dişi tamamladım. Köpek dişlerimin çıkacakları yerler de pembeleşti.
• İsmimi biliyorum. ama sorulduğunda "Aaya"diyebiliyorum.
• "Cık" yapmayı öğrendiğimden beri her şeye "Cık!" diyorum. Sabah annem beni yatağımdan almaya geldiğinde bile cevabım hazır. (Annem: "Günaydın Elacığım!" Ben: "Cık!" :)) Soru sorulmasa da cevabım her zaman "Cık!"
• Yabancılara karşı bebekliğimden beri hiç mesafeli olmadım. Artık bunu öğrenmem gerekiyormuş, annem söyledi. Dün Lisya'ya giderken sokakta çöpleri toplayan kadına "Bye bye" diyerek el salladım. Annem onun yabancı olduğunu ve yabancılarla konuşmamam gerektiğini söyledi. Nasıl olacak bu iş bilemiyorum...